«Ոչ բաղնիք կա, ոչ զուգարան, չորս կողմը կեղտոտ է ու քարուքանդ. Մինչև ե՞րբ պետք է ապրենք այս պայմաններում»,- հարց է բարձրացնում 30 տարի առաջ Բաքվից Հայաստան փախած 88-ամյա տիկին Էլմիրան:
Վերջինս երկրորդ կարգի հաշմանդամություն ունեցող որդու հետ ապրում է Երևան քաղաքի Շիրակի 2ա հանրակացարանի շենքում, որը զուրկ է կենցաղային տարրական պայմաններից:
«Նոյյան Տապան»-ի թղթակցի հետ զրույցում տիկին Էլմիրան պատմեց, որ տևական ժամանակ է, ինչ չի լողացել, քանի որ պայմաններ չկան, իսկ շենքում եղած սանհանգույցում էլ ամեն օր հերթեր են:
«Այս վիճակից ամեն օր լաց եմ լինում, հոգեկան խանգարում եմ ձեռք բերել, բժիշկն ասում է հասարակության մեջ դուրս արի, բայց ո՞ւր գնամ, որ այստեղ ոչ մի բարեկամ չունեմ: Հաշմանդամ տղա եմ պահում, բժիշկ է հարկավոր, դեղեր, թոշակով կարելի՞ է ապրել»,- նշեց տիկին Էլմիրան՝ շեշտելով, որ պետությունից միայն բնակարան են պահանջում:
Մանրամասները՝ տեսանյութում
