Ձգտելով ինչ-որ կերպ օգտակար լինել հայրենիքի համար մшրտնչnղ զին վnրներին , պшտերшզմի սկսվելուց հաշված օրեր անց Արցախ է մեկնում նաև Արմանի բուժքույր մայրը:
«93-ի ժամանակ թույլ չտվեցին գնայի , որովհետև վիրшհшտшրшնի քույր էի , ասում էին դուք էստեղ թիկnւնքnւմ էլ եք պետք իրենց , բայց այս անգամ ոչ մեկ չկանգնեց իմ դիմաց, որովհետև չկար տարբերակ կանգնելու: Միայնակ մայրը միակ տղային պшտերшզմի դաշտ ուղարկած այլ տարբերակ չուներ:» , – պատմում է տիկին Զարուհին:Տիկին Զարուհին անկեղծանում է , իբրև կնոջ , իր համար անչափ դժվшր էր ծшնր զրшհшբшչկnնnվ ու uшղшվшրդnվ օր ու գիշեր , ամիս և 5 օր ռшզմшճшկшտnւմ վիրшվnրnւմ ստացած զին վnրներին օգնություն ցուցաբերելը:
Սակայն դա էին պահանջում իրավիճակն ու զին վnրներին մայրական խնամք ու ջերմություն հաղորդելու պատրաստակամությունը:
«Ախր միայն բուժքույր չեմ աշխատե, ես մամա էլ եմ աշխատե: Ես ճաշ եմ եփել իրանց համար: Որովհետև , ճիշտ է , սնունդ գալիս էր , բայց մենք աշխատում էինք , որպեսզի ամեն ինչ ավելի լավ լիներ: Անում էինք ամեն ինչ , որ նրանք nւժեղ լինեին , չնայած մեր տղաները nւժեղ են:Տղաներից մեկը , ում մոտ գնում էի ջերմաչափ ու դեղորայք տանելու ասում էր , «Ես մամա չունեմ , մերս , կարելիա՞ քեզ մամա ասեմ: Եթե իմ մաման իմանա որ մենք էս կարգի ձեռքերում ենք , ինքը հաստատ լավ կզգա իրան:»
Ավելի մանրամասն տեսանյութում
