Ռուսաստանի ԱԳ նախարար Լավրովը հայտարարել է, որ ԵԱՀԿ պետությունների միջև վստահության ճգնաժամը խորանում է: Նա ընդգծել է, որ ԵԱՀԿ-ն երկրների ներքին գործերին միջամտելու համար օգտագործելու փորձերը «շատ վտանգավոր ճանապարհ են և պետք է կասեցվեն»: Արդյոք Ռուսաստանը նման սուր ձևակերպումներով չի ազդարարում ԵԱՀԿ ձևաչափի սպառման մասին, մինչև ուր կարող են հասնել այս հայտարարությունները և որքանով դրանք կարող են իրական կյանքում իրականացվել:
Այս թեմային անդրադառնալով քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց. «Ես չեմ կարծում, որ այստեղ խնդիրը կոնկրետ Մինսկի խումբն է, ավելի լայն ենթատեքստ պետք է փնտրել Լավրովի խոսքում: Խնդիրը վերաբերում է մի շարք հարցերի, որոնցից առաջնայիններից մեկը Բելառուսի և Լեհաստանի սահմանին տեղի ունեցող դեպքերն են և եվրոպական երկրների մոտեցումը այդ խնդիրներին: Մինսկի խումբն այս համատեքստում անուղղակի առիթ էր այդ մասին խոսելու: Իսկ Մինսկի խմբի խնդիրն առանձին նշանակություն ունի թե Ռուսաստանի համար, թե Լավրովի ասածի համատեքստում:
Հաշվի առնելով այն, որ ԵԱՀԿ անդամ երկրները լուրջ տարաձայնություններ ունեն տարբեր հարցերում, այստեղ Լավրովն ընդհանուր առմամբ քննադատում է ԵԱՀԿ-ի աշխատանքի ոճը, քանի որ ստացվում է այնպես, որ քանի որ ամեն մի պետություն կամ պետությունների խմբի միջև եղած տարաձայնություններն այսօր ավելի սուր են, քան Խորհրդային Միության փլուզման տարիներին էր, այդ պատճառով էլ ԵԱՀԿ-ի գործունեության արդյունավետությունն անընդհատ նվազում է: Լավրովը չի սխալվում, ճիշտ է ասում, բայց պատճառն այն է, որ ԵԱՀԿ պետությունները, հատկապես այն պետությունների խումբը, որին Ռուսաստանն է գլխավորում, իրենց շահերը գերադասում են ընդհանուրի շահերից»:
Հարցին, թե այսպիսի հայտարարություններն իրենց խորքում ինչ նպատակ ունեն, և ինչ ազդեցություն կարող են ունենալ, քաղաքագետը պատասխանեց. «Հիմնական նպատակը քննադատությունն է հակառակ կողմի երկրներին, այս դեպքում արևմտյան երկրներին, քանի որ որ Ռուսաստանը գոնե վերջին 10-15 տարիներին համարել է, որ Աևմուտքը մրցակից է իրենց համար: Ուղերձը հիմնականում ուղղված է ոչ թե մեզ, Ադրբեջանին կամ նման ռեգիոնալ փոքր պետություններին, այլ միջազգային հանրությանը: Այս դեպքում մենք Մինսկի խումբն անուղղակի կերպով պետք է կապենք այդ հայտարարության հետ: Միևնույն է, անուղղակի կերպով կապելով էլ պետք է հաշվի առնենք կոնկրետ այն հատվածը, որը վերաբերում է Մինսկի խմբին և մեզ անմիջականորեն և պետք է հաշվի առնենք, որ Լավրովի հայտարարություններից կարող է դիվիդենտներ քաղել ինչպես Ադրբեջանը, այնպես էլ Հայաստանը: Օրինակ, Ադրբեջանը, որը չի ցանկանում, որ Մինսկի խմբի աշխատանքները վերականգնվեն, քանի որ համարում է, որ Արցախի հարցը լուծված է, կարող է զարգցնել Լավրովի թեզը ընդհանրապես ԵԱՀԿ-ի գործունեության ֆունկցիոնալության մարում: Հայաստանն էլ ընդհակառակը, պետք փորձի որոշակի առումով գտնել Լավրովի խոսքերի մեջ վերականգնելու, ավելի արդյունավետ դարձնելու ԵԱՀԿ-ի աշխատանքը և այդպես ներկայացնի հայտարարության ենթատեքստը»:
Հավանեցի՞ք նյութը, կիսվեք մտերիմների հետ.
Նյութի աղբյուր՝ www.1in.am
