Սյունիքն այսօր մեր այս պայքարի սիմվոլն է, հայտարարել է Ազատության հրապարակում նախընտրական հանրահավաք անցկացրած երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, որը ընտրությանը մասնակցելու է ՀՅԴ և Վերածնվող Հայաստան կուսակցությունների հետ կազմած դաշինքով:
Վերածնվող Հայաստան կուսակցությունը ըստ էության հենց սյունյաց կուսակցություն է, այն իմաստով, որ դրա առանցքում ըստ էության Կապանի պղնձամոլիբդենային կոմբինատի ռեսուրսներն են, նաև Սյունիքի մի շարք քաղաքների ու գյուղերի համայնքապետերը, իսկ բովանդակությունն ըստ էության Սյունիքի անվտանգային նոր իրողությունների շուրջ կառուցված մտահոգությունները, որ փորձ է արվում գեներացնել և ենթարկել քաղաքական կապիտալիզացիայի:
Ամբողջ հարց այն է, որ այդ, թվում է թե օբյեկտիվ իրողությունը այդուհանդերձ փաթեթավորվում է Հայաստանի համար խիստ վտանգավոր տրամաբանությամբ և սիմվոլիկայով, որն ավելի շուտ միտված է ոչ թե Սյունիքի անվտանգությունը բարձրացնելուն, այլ Հայաստանի տարածքային ամբողջությանը սպառնացող մարտահրավերներ ու վտանգներ գեներացնելուն, դրանց համար այսպես ասած հոգեբանական-քաղաքական հող ստեղծելուն:
Բանն այն է, որ Հայաստանի համապետական քաղաքական կյանք է բերվում մի հուսանք, որը իր քաղաքական տրամաբանության ելակետ է դիտարկում այսպես ասած հատվածային հանգամանքը՝ առանձին վերցրած մարզի անվտանգության խնդիրը, այն հակադրելով Հայաստանում համապետական քվեարկության տրամաբանությանը: Այլ կերպ ասած, առաջանում է հարց, թե ինչ դիրքավորում է ունենում Սյունիքի զիմվոլիկայով քաղաքական պայքար հռչակող ուժը այն դեպքում, երբ Հայաստանի համապետական քվեարկության արդյունքում ինքը ստանում է շատ ցածր տոկոս՝ անցնելով խորհրդարան կամ չանցնելով, իսկ այն քաղաքական իշխանությունը, որի դեմ հռչակված է պայքարը՝ դարձյալ կազմում է մեծամասնություն և ձևավորում կառավարություն:
Այդ դեպքում ինչի՞ սիմվոլ են դարձնում Սյունիքը այն ուժերը, որոնք մարզը հռչակում են Հայաստանի խորհրդարանի արտահերթ ընտրության գործընթացում իրենց պայքարի սիմվոլ: Այն, որ Սյունիքի մարզի անվտանգային խնդիրները ներկայումս պահանջում են լրջագույն լուծումներ և ուշադրություն, ընդ որում ոչ միայն ռազմա-քաղաքական, այլևս սոցիալ-տնտեսական իմաստով, դրանից բխելիք հոգեբանական էֆեկտով, չկա որևէ կասկած:
Միևնույն ժամանակ չկա որևէ կասկած, որ չկա առանձին վերցրած Սյունիքի անվտանգության խնդիր: Հայաստանի գործնականում բոլոր մարզերն են սահմանամերձ՝ նույն թշնամու և հակառակորդի հետ, որը, եթե խոսում է Զանգեզուրի մասին և չի խոսում օրինակ Տավուշի կամ Արարատի մասին, դեռ ամենևին չի նշանակում, որ պատրաստ չէ նույն կերպ սադրանքի դիմել այդ ուղղություններով:
Ըստ այդմ, կա Հայաստանի անվտանգության հարց, որը ըստ էության նույնն է ամենուր, որովհետև ցավոք սրտի փոքր է մեր երկրի տարածքը: Եվ այդ անվտանգության հարցերը արդյունավետ լուծում կարող են ստանալ հենց համապարփակ՝ Հայաստանի անվտանգային կոնցեպտի շրջանակում դիտարկվելով, չափվելով և գնահատվելով: Այստեղ է, որ դրա մասնատումը՝ ինչ աշխարհագրությամբ էլ լինի, ըստ էության նախապատրաստում է ներքին հող այն արտաքին հավակնությունների համար, որ ունեն թե թշնամիները, թե նրանց հետո ռեգիոնում եղբայրական գործունեության մասին առավոտից երեկո հավաստող դաշնակիցները:
Նյութի աղբյուր՝ Առաջին Լրատվական
