1in.am-ը Գրում է.
ԱԱԾ- ն պետք է անցնի, ինչպես վարչապետն է ասում՝ պետբյուջեի «ղազանի» արարատյան «ծակերը» փակելուն: Սա թերևս պետական միջոցների անհետացման ամենամեծ անցքերից մեկն է, որը բացվել, մեծացվել է տասնյակ տարիներ, իսկ 2018-ին արդեն փորել՝ հասել են Արտաշատի հին դամբարաններում հայտնաբերված 300 կգ ոսկուն: Այն գտած գյուղացուն բանտարկել են, իսկ տարածքը հայտնվել է Հովիկ Աբրահամյանի «դինաստիայի», ներեցեք՝ «ցեղաստիայի» ձեռքում…
Բայց գտածոյից անցնենք «խլածոյին»… որոնց մասին տարիներ շարունակ մամուլը գրել է (նյութերը՝ ներքևում):
Հանրապետության մասշտաբով կոռուպցիոներ համարվող «Մուկ» մականունով արտաշատցի Հովիկ Աբրահամյանի հարազատ Արարատի մարզում իրավապահները բազմաթիվ և բազմաճյուղ գործեր ունեն բացահայտելու: Բյուջետային միջոցները վերադարձնելուց մինչև տնտեսական ռազբորկաներ, և Հոկտեմբերի 27-ի գործով լավատեղյակ անձանց հարցաքննություն… քանի դեռ ուշ չէ:
Վերջին տասնամյակների ընթացքում Արարատի մարզում գործարարների, պատգամավորների հետ կասկածելի դեպքեր են տեղի ունեցել. ինչ-որ մեկի ծրագրով կամ միջնորդությամբ մարդիկ հայտնվել են Հովիկ Աբրահամյանի խնամի Գագիկ Ծառուկյանի ԲՀԿ-ական ցուցակում, զուգահեռաբար նաև Յուվեցի Կարոյի՝ ԱԺ նախկին պատգամավոր Կարո Կարապետյանի պարտքացուցակում կամ տոկոսացուցակում: Հետո այն դարձել է գումարային խճճված ցուցակ, և դրանում ներառվել են նաև Յուվեցու գործընկերները, ինչպես նաև պարտապանների գործընկերները:
Այդ ընթացքում Կարոն հայտնվել է տարբեր քրեական պատմությունների մեջ: Սակայն ինչ-որ անձինք կամ ուժեր նրան փրկել են պատասխանատվության ենթարկվելու վտանգից:
Հետո կասկածելի մահվան դեպքեր են եղել Կարոյի որոշ գործընկերների, պարտապանների հետ, իսկ նրանց և ընտանիքների անդամների շարժական և անշարժ գույքերը, բիզնես տարածքները հայտնվել են բանկի տնօրինության տակ ու օտարվել: Գործընկերների հետ անազնիվ խաղ խաղացած Յուվեցի Կարոն արդեն անցյալ տարի, երբ լրագրողները հարցրել էին, թե արդյ՞ոք ճիշտ են այն լուրերը, որ նա օտարել է Քաղցրաշենի գինու գործարանը, նախկին պատգամավորը զայրացկոտ տոնով պատասխանել էր, որ գործարանը իրենցն է՝ 100 տոկոս բաժնետերը ինքն ու իր տղան են:
Յուվեցի Կարոն այնքան խելացի չէ, որ կարողանար միայնակ անցնել ներքևում հիշատակված և այլ կեղտոտ պատմությունների միջով: Ուրեմն եղել են նրանից վեր կանգնած ավելի ճարպիկ և ազդեցիկ անձինք, ուժեր, որոնք շահագրգռված են եղել նրա անձեռնմխելիությամբ և գործունեության շարունակականությամբ: Եվ հավանաբար դա է պատճառը, որ Կարոյի ձեռքից նույնիսկ Գագիկ Ծառուկյանը չի կարողացել փրկել իր խմբակցության որոշ պատգամավորների, այդ թվում՝ Գոհար Ենոքյանին, Տիգրան Ստեփանյանին:
Եթե անձի առումով վերցնենք, ապա Յուվեցու շահերը համընկնում են Աբրահամյանների շահերին: Որոշ քրեական գործերով նույնիսկ Հովիկ Աբրահամյանի մերձավորների անունները կան («ինքնասպանված» մրգավանցի Սեյրանի՝ Արտուշ Սողոմոնյանի առնչությամբ, նրա ազգական Գազի Հովոյի հետ փոխհրաձգության գործով):
Իսկ ուժի առումով, նշենք, որ Յուվեցու գործերը մշտապես եղել են ԱԱԾ-ի հսկողության տակ և «մաքրվել» կա՛մ Հովիկ Աբրահամյանի ոստիկանապետ ազգականի միջոցով, կա՛մ ԱԱԾ-ի: Իսկ մինչ թավշյա հեղափոխությունը ԱԱԾ-ում առաջնորդվել են կամ անձնական շահով (քանի որ այդ կառույցի շատ պատասխանատուներ ուղղակի միլիոնատերեր են դարձել), կամ քոչարյանա-ռուսական շահով:
Բայց ի՞նչ կարող է նրանց համար անել ոչ այնքան խելացի Կարոն. կարող է հսկել և զսպել իր նախկին շեֆ, զինդատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանին, որը եղել է Հոկտեմբերի 27-ի գործով քննչական խմբի ղեկավարը և կարող է տիրապետել որոշակի ինֆորմացիայի նաև այդ ահաբեկչության պատվիրատուների մասով:
Իսկ հանրությունն այդ հետքերը փնտրել է հենց քոչարյանա-ռուսական սերտ հարաբերությունների մեջ:
Ահա թե ինչու է ԱԱԾ-ն մինչև հիմա Կարոյի տակը «չոր» պահել, փորը՝ «կուշտ», որ հենց ուզենա՝ զինդատախազի նախկին օգնականին հրահանգի բերանը բացել և պատմել այն ժամանակ զինվորների դահիճը համարվող Գագիկ Ջհանգիրյանի «անօրինությունների» մասին: Կարծում եմ՝ հիմա ճիշտ ժամանակն է նրանց լսելու…
